Hadisi, kao drugi najvažniji izvor islamskog učenja nakon Kur’ana, igraju ključnu ulogu u oblikovanju islamskog prava (šerijata), teologije, i svakodnevne prakse muslimana. Zbog njihove važnosti, muslimanski učenjaci su razvili sofisticirani sistem klasifikacije hadisa na temelju njihove autentičnosti. Ovaj sistem omogućava razlikovanje vjerodostojnih hadisa od onih koji su sumnjivi ili lažni. Klasifikacija hadisa temelji se na pouzdanosti prenosioca (ravija) i na neprekinutom lancu prenosilaca (isnad). U nastavku su predstavljene glavne kategorije hadisa prema njihovoj autentičnosti.
1. Sahih (vjerodostojan) hadis
Sahih hadis je onaj koji ima neprekinut lanac prenosilaca (isnad), a svaki prenosioc je poznat po svojoj pobožnosti, preciznosti, i pouzdanosti. Hadis ne sadrži nikakvu sumnjivu ili kontradiktornu informaciju i potpuno je usklađen s drugim vjerodostojnim hadisima. Većina hadisa koje su sakupili imami Buhari i Muslim u njihovim zbirkama se smatraju sahih hadisima. Sahih hadisi se smatraju najpouzdanijim izvorom islamskog znanja nakon Kur’ana i imaju najveći autoritet u šerijatskom pravu i islamskoj teologiji.
2. Hasen (dobar) hadis
Hasen hadis je onaj koji ispunjava većinu kriterija za sahih hadis, ali sadrži jednog ili više prenosioca čija je memorija ili preciznost nešto slabija. Međutim, ovi prenosioci su i dalje pouzdani i ne postoje ozbiljne sumnje u vezi s njihovim prenošenjem. Hasen hadisi često se nalaze u zbirkama kao što je Sunen Et-Tirmizi, gdje se hadisi ocenjuju kao hasan zbog malih slabosti u lancu prenosilaca. Hasen hadisi su prihvaćeni kao validni izvori za šerijatsko pravo i teologiju, ali s manjim autoritetom u odnosu na sahih hadise.
3. Da’if (slab) hadis
Da’if hadis je onaj koji ima nedostatke u lancu prenosilaca, bilo zbog neprekinutog lanca, prisutnosti prenosioca koji nije pouzdan, ili zbog postojanja drugih elemenata koji umanjuju njegovu vjerodostojnost. Da’if hadisi mogu biti sumnjivi, ali nisu nužno izmišljeni. Hadisi u nekim zbirkama kao što je Sunen Ebu Davud mogu biti označeni kao da’if zbog slabosti u lancu prenosilaca ili drugih nedostataka. Da’if hadisi se generalno ne koriste kao osnova za pravne odluke, ali se ponekad koriste u kontekstu motivacije za dobro djelo ili kada se potvrđuju drugim vjerodostojnim hadisima.
4. Mewdu’ (Izmišljeni) hadis
Mewdu’ hadis je onaj koji je lažno pripisan poslaniku Muhammedu a.s. i smatra se potpuno izmišljenim. Ovi hadisi su nastali iz različitih razloga, uključujući političke motive, podršku određenim ideologijama, ili iz neznanja. Hadis koji nema pouzdan lanac prenosilaca i koji sadrži informacije koje su u suprotnosti s osnovnim islamskim učenjima obično se klasificira kao mewdu’. Mewdu’ hadisi se potpuno odbacuju i njihovo korištenje u islamskom učenju i praksi je strogo zabranjeno. Učenjaci upozoravaju muslimane da se klone ovih hadisa zbog njihovog potencijala da iskrive islamsku vjeru. Može se reći da je sinonim mewdu’ hadisu jeste apokrifni hadis
Klasifikacija hadisa prema vjerodostojnosti je od suštinskog značaja za islamsko pravo i teologiju. Sahih hadisi predstavljaju najpouzdaniji izvor, dok se da’if i mewdu’ hadisi moraju koristiti s velikom opreznošću ili se potpuno odbaciti. Ova klasifikacija omogućava muslimanima da osiguraju da su njihova vjerovanja i prakse utemeljeni na pouzdanim izvorima.